ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΤΥΧΗΜΑ / ΧΡΗΜΑΤΙΚΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΗΘΙΚΗΣ ΒΛΑΒΗΣ

ΠΡΟΣ ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ …

Α Γ Ω Γ Η

Γ. Α του Χ, κατοίκου ……, ……. 38, ……...

Κ Α Τ Α

Της στη ……… (…………… 3) εδρεύουσας ανώνυμης εταιρίας με την επωνυμία «Γ. Π. Α.Ε.», που εκπροσωπείται νόμιμα.

------------------------

Η εναγόμενη διατηρεί στο …….. επιχείρηση πώλησης ………., διαθέτοντας προς τούτο χώρους πώλησης των εμπορευμάτων.

Εγώ ο ενάγων εργαζόμουν στην εναγομένη από τις 01.11.200.. ως υπάλληλος αποθήκης και από τις 01.12.200.. ως οδηγός φορτηγού αυτοκινήτου της εναγομένης.

Το κατάστημα που διαθέτει η εναγομένη για τις ανάγκες της εμπορίας της αποτελείται από ισόγειο χώρο και πατάρι, ύψους τεσσάρων (4) μέτρων από το δάπεδο του ισογείου, σχήματος Π σε σχέση με τον ισόγειο χώρο, συνδεόμενο με τον ισόγειο χώρο με μεταλλική κινητή κλίμακα. Το πατάρι χρησιμοποιείται από την εναγομένη ως αποθηκευτικός χώρος και στον οποίο χώρο αποθηκεύει τα εμπορεύματά της στον πίσω χώρο ενώ στον έμπροσθεν του παταριού χώρο και κατά το μήκος αυτού υπάρχει στενός διάδρομος και αμέσως μετά το κενό των τεσσάρων μέτρων μέχρι το δάπεδο του ισογείου χώρου, χωρίς, όμως αυτός ο διάδρομος και στο ελεύθερο άκρο του να διαθέτει προστατευτικό κιγκλίδωμα, που να εμποδίζει την τυχαία πτώση οποιουδήποτε από το πατάρι στο δάπεδο του ισογείου.

Στις 06.02.200.. και περί ώρα 13.45 και μετά από εντολή των προϊσταμένων μου, ανέβηκα στο ανωτέρω πατάρι και παρέλαβα δύο ελαστικά μικρού μεγέθους με σκοπό να τα μεταφέρω σε πελάτη της επιχείρησης. Κατά την επιστροφή μου προς την σιδερένια σκάλα και λόγω του περιορισμένου χώρου του ως άνω διαδρόμου τα ελαστικά που κουβαλούσα ακούμπησαν σε σωρό από άλλα ελαστικά και χάνοντας την ισορροπία μου έπεσα από ύψος τεσσάρων (4) μέτρων από το πατάρι στο δάπεδο του ισογείου χώρου. Το ατύχημα αυτό θα είχε αποφευχθεί εάν η εναγόμενη είχε λάβει τα κατάλληλα προστατευτικά μέτρα και συγκεκριμένως εάν είχε τοποθετήσει κιγκλίδωμα κατά μήκος του παταριού, που θα εμπόδιζε την πτώση οποιουδήποτε από το πατάρι στο ισόγειο. Η απουσία του κιγκλιδώματος αυτού είχε συζητηθεί επανειλημμένως στους χώρους της εναγομένης, αλλά αυτή, από αμέλειά της ή από προσπάθεια αποφυγής της ελαχίστης δαπάνης τοποθέτησης δεν το είχε βάλει. Ευνόητο είναι ότι το έβαλε την αμέσως επόμενη ημέρα της πτώσης μου, καθώς και σταθερή μεταλλική σκάλα, από πληροφορίες άλλων υπαλλήλων της, αλλά και όπως διαπίστωσα ο ίδιος, όταν με αναπηρικό καρότσι οδηγήθηκα στον χώρο του ατυχήματος από υπαλλήλους της Επιθεώρησης Εργασίας. Η εναγομένη προσπάθησε να παραπλανήσει τους υπαλλήλους της Επιθεώρησης Εργασίας τόσο για την ύπαρξη των κιγκλιδωμάτων προ του ατυχήματος όσο και για το σημείο πτώσης μου, αλλά δεν το κατόρθωσε, αφού ήταν οφθαλμοφανές ότι τα κιγκλιδώματα είχαν τοποθετηθεί εσπευσμένα μετά το ατύχημα, όπως άλλωστε κατατέθηκε και από υπάλληλο της.

Συνέπεια της πτώσης μου ήταν ότι υπέστην σοβαρότατους τραυματισμούς κατά τα κάτω άκρα μου και συγκεκριμένως:

1) Συντριπτικό κάταγμα ανοικτό Gustillo II μεσότητας αριστερής κνήμης με ενδαρθρική επέκταση, για το οποίο υποβλήθηκα στις 06.02.200.. χειρουργικώς σε ενδομυελική τήλωση και οστεοσύνθεση με ελεύθερες βίδες.

2) Ενδαρθρικό κάταγμα τύπου Pillon στη δεξιά κνήμη, για το οποίο υποβλήθηκα στις 06.02.200.. σε χειρουργική επέμβαση εσωτερικής οστεοσύνθεσης με πλάκα – βίδες και οστικά μοσχεύματα.

3) Μετά την άνω χειρουργική επέμβαση ενεφάνισα τραυματική κνημιαία νευρίτιδα αριστερού ποδός και υπεβλήθην μετά από δύο εβδομάδες από την πρώτη χειρουργική επέμβαση σε νέα χειρουργική επέμβαση για διερεύνηση του κνημιαίου νεύρου και απονευρωσεκτομή.

Μετά τις παραπάνω επεμβάσεις, επακολούθησε η οίκοι νοσηλεία μου επί μήνες με συνεχείς μικροεπεμβάσεις, αλλαγές και θεραπεία, καθώς και στα εξωτερικά ιατρεία για ιατρική παρακολούθηση της πορείας της υγείας μου και στις Υγειονομικές Επιτροπές για διάγνωση της αναπηρίας μου και της εξ αυτής ανικανότητάς μου για εργασία, έγιναν καθημερινή βασανιστική πρακτική.

Από το παραπάνω, ατύχημα και του εξ αυτού κινδύνου ζωής μου και των με τον προπεριγραφέντα τρόπο επισυμβάντων βαρύτατων σωματικών μου βλαβών, φέρω πλέον εφ’ όρου ζωής μικρή αναπηρία, όπως έχουν γνωματεύσει όλοι οι μέχρι σήμερα θεράποντες ιατροί. Είμαι ηλικίας 30 ετών, χωρίς ιδιαίτερα προσόντα (απόφοιτος Λυκείου) και συνεπώς, λόγω αυτής της επιγενόμενης από το ατύχημα ανικανότητάς μου δεν μπορώ να ασκήσω μία πληθώρα επαγγελμάτων, αφού πλέον δεν είναι δυνατόν να ασχολούμαι με βαριές εργασίες, με την οδήγηση επαγγελματικών φορτηγών αυτοκινήτων (η τελευταία προ του ατυχήματος ειδικότητά μου) ή με εργασίες που απαιτούν σωματική ρώμη, αφού τα πόδια μου δεν θα αντέχουν εφ’ όρου ζωής τέτοιου είδους εργασίες. Συνεπώς αιφνιδίως και χωρίς υπαιτιότητά μου συρρικνώθηκαν εφιαλτικά οι εργασίες που θα μπορώ να ασκήσω, κινδυνεύοντας να μείνω άνεργος για μεγάλα διαστήματα.

Για το ανωτέρω ατύχημα αποκλειστικά και σε ολόκληρο υπαίτια είναι η εναγομένη, η οποία, ως εργοδότης μου, ευθύνεται για το ζημιογόνο γεγονός, δηλαδή για το εργατικό ατύχημα που επισυνέβη στο χώρο της επιχείρησής της, κατά το χρόνο που παρείχα την εργασία μου σ’ αυτήν, διότι η εναγόμενη δεν έλαβε κανένα προστατευτικό μέτρο από αυτά που προβλέπονται από το άρθρο 10 παράρτημα Ι παράγραφος 14.1 για τις «Ελάχιστες προδιαγραφές ασφαλείας και υγείας στους χώρους εργασίας» σε συμμόρφωση με την οδηγία 89/654/ΕΟΚ του Π.Δ. 16/1996 και κυρίως δεν τοποθέτησε προστατευτικά κάγκελα στο ελεύθερο προς τον ισόγειο χώρο άκρο του ύψους τεσσάρων (4) μέτρων παταριού της.

Η εναγόμενη γνώριζε καλώς την έλλειψη των στοιχειωδών μέτρων ασφαλείας, όσο και το ότι αυτή η έλλειψη ήταν μοιραίο να έχει ως αποτέλεσμα κάποιο ατύχημα κατά την επιχείρηση της διαταχθείσας εργασίας. Αλλιώς, γνώριζε την ύπαρξη όλως αυξημένου κινδύνου ατυχήματος και σοβαρότατου τραυματισμού ή θανάτου λόγω των ανωτέρω ελλείψεων, αλλά παρέλειψε να λάβει τα επιτασσόμενα μέτρα αν και γνώριζε τον κίνδυνο (και θανατηφόρου) ατυχήματος και αποδέχθηκε το μοιραίο, που ήταν θέμα χρόνου πότε θα συμβεί. Η ίδια εναγόμενη εκ δόλου παρέβη την τήρηση των όρων ασφαλείας που επιβάλλονται τόσο από τις γενικές διατάξεις και την κοινή αντίληψη για την υποχρέωση πρόνοιας και την απαιτούμενη στις συναλλαγές επιμέλεια, που ορίζονται τόσο από την εσωτερική όσο και από την κοινοτική νομοθεσία και λόγω μη τήρησης των ανωτέρω έγινε και εκ δόλου υπαίτια του επίδικου ατυχήματος σε βάρος μου.

ΕΠΕΙΔΗ, συνεπεία της κατά τα παραπάνω ευθύνης της εναγομένης, που δεν μερίμνησε ώστε να ληφθούν τα αναγκαία προστατευτικά μέτρα στο χώρο όπου παρείχα την εργασία μου, με αποτέλεσμα να υποστώ τον παραπάνω βαρύτατο τραυματισμό μου και να καταστώ έτσι εφ’ όρου ζωής ανάπηρος, σε ηλικία 30 ετών, ενώ ήμουν υγιέστατος και δραστήριος, διατρεφόμενος εγώ και η οικογένειά μου από τους καρπούς της εργασίας μου.

ΕΠΕΙΔΗ, εξαιτίας της παραπάνω παράνομης και υπαίτιας συμπεριφοράς της εναγομένης, η οποία βρίσκεται σε πλήρη αιτιώδη συνάφεια με την ανεπανόρθωτη βλάβη της υγείας μου, υπέστην ηθική βλάβη τόσο σημαντική, ενόψει των γενικότερων περιστάσεων υπό τις οποίες συνέβη ο βαρύτατος τραυματισμός μου και στη συνέχεια η εφ’ όρου ζωής αναπηρία μου και του ψυχικού άλγους που προκλήθηκε από αυτά, της ψυχικής και σωματικής καταπόνησής μου από τις βασανιστικές διαδικασίες των χειρουργικών επεμβάσεων τις οποίες υπέστην και τις ιατρικές εξετάσεις στις οποίες υποβλήθηκα και θα υποβληθώ στο μέλλον, για την πιστοποίηση της κατάστασης της υγείας μου και το βαθμό της αναπηρίας μου, τα αποτελέσματα της οποίας δεν θα απαλυνθούν ούτε θα εξαλειφθούν εφ’ όρου ζωής μου, τον αφόρητο σωματικό και ψυχικό πόνο κατά το ατύχημα και η θέα της καταστροφής βασικότατων ζωτικών μου οργάνων απαραίτητων όχι μόνο για τον βιοπορισμό μου αλλά και για την εξυπηρέτηση των καθημερινών προσωπικών μου και, τέλος, του αβάσταχτου πόνου που προκαλεί το αίσθημα της σωματικής μειονεξίας μου, όπως εγώ, σε ηλικία μόλις 30 ετών και με τις ατομικές και οικογενειακές υποχρεώσεις μου και μάλιστα με τα πρόσθετα προβλήματα κοινωνικής και εργασιακής προσαρμογής και λόγω των αισθημάτων μειονεκτικότητας, όταν τρίτοι παρατηρούν την κατάσταση και την αναπηρία μου, ώστε για την αποκατάστασή της ηθικής αυτής βλάβης πρέπει να υποχρεωθεί η εναγόμενη στην καταβολή του εύλογου για τις περιστάσεις ποσού των 500.000 € ως εφάπαξ αποζημίωση, με απόφαση αυτού του δικαστηρίου που πρέπει να κηρυχθεί προσωρινά εκτελεστή, σύμφωνα με το άρθρο 908 παρ. 1 περ. δ΄ Κ.Πολ.Δ.

ΕΠΕΙΔΗ επιφυλάσσομαι ρητώς να διεκδικήσω κάθε άλλη θετική και αποθετική μου ζημία που μου προκλήθηκε από την ανωτέρω παράνομη συμπεριφορά των εναγομένων, όπως επίσης για κάθε άλλη θετική και αποθετική μου ζημία που θα επέλθει είτε λόγω επιπλοκής της υγείας μου εξαιτίας του ατυχήματος, είτε για περιουσιακή μου ζημία και για κάθε άλλη αιτία στο μέλλον, για κάθε μελλοντική βλάβη ή παρενέργεια ή επιπλοκή της υγείας μου, ή υπάρχουσα αλλά μη ακόμη εμφανισθείσα τέτοια και για κάθε μελλοντική επιβάρυνση και χρηματική ζημία μου εκ του ατυχήματος και για κάθε εξ αυτών αποζημίωση ηθικής βλάβης.

ΕΠΕΙΔΗ επιφυλάσσομαι ρητώς για το ποσό των 100 €, για το οποίο θα παρασταθώ ως πολιτικώς ενάγων στην ποινική δίκη κατά των υπευθύνων της εναγομένης.

ΕΠΕΙΔΗ η παρούσα αγωγή μου είναι νόμιμη και ουσιαστικά βάσιμη, φέρεται δε για συζήτηση στο αρμόδιο, υλικά και τοπικά, δικαστήριο.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

Και όσα θα προσθέσω στη συζήτηση της παρούσης και με τη ρητή επιφύλαξη και κάθε άλλου νόμιμου δικαιώματός μου, καθώς και αυτών για τον μεταγενέστερο της ασκήσεως της παρούσας χρόνο,

Ζητώ:

Να γίνει δεκτή η παρούσα αγωγή μου.

Να αναγνωρισθεί η υπαιτιότητα και η ευθύνη της εναγομένης.

Να υποχρεωθεί η εναγόμενη, για τους λόγους που αναφέρονται στο ιστορικό, να μου καταβάλουν το ποσό των 500.000 €, με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής μέχρι την εξόφληση.

Να κηρυχθεί η απόφαση που θα εκδοθεί προσωρινά εκτελεστή.

Να καταδικαστεί η αντίδικος μου στη δικαστική μου δαπάνη και την αμοιβή του πληρεξουσίου μου δικηγόρου.

Θεσσαλονίκη 10.12.200..

Ο Πληρεξούσιος Δικηγόρος